Ποίηση
Ένας ανθρωπάκος -ο Φευγόκεντρος- από ένα παιχνίδι της μοίρας, βρίσκεται στην πλάτη του μυθικού Άτλαντα, που φέρνει το βάρος της Γης στους ώμους του.
Δεκατρείς ραψωδίες που γράφηκαν σε πρώτη γραφή στη Χερσόνησο το 1973, σε δεύτερη στο Ρέθυμνο το 1974, σε τρίτη γραφή το 2016 και ολοκληρώθηκαν το 2023 στο Ηράκλειο και δεκατρείς ωδές
Μόλις έναν χρόνο μετά τη Μάχη της Κρήτης και την κυριαρχία των Ναζί στο νησί, πολλούς μήνες πριν το αντιστασιακό ελληνικό ορόσημο του Γοργοπόταμου, στην πιο κρίσιμη φάση του Μετώπου στη Βόρεια Αφρική, το σαμποτάζ στο αεροδρόμιου του Ηρακλείου επέφερε βαρύ πλήγμα στους γερμανικούς σχεδιασμούς υποστήριξης από αέρος του Ρόμελ
Μια ποιητική εργασία πολλών χρονών μέσα από τη ζωή μας, τους πόνους αλλά και τα μεράκια των ανθρώπων. Γιατί εμείς θέλομε να σμίγομε τον κόσμο με τη Τέχνη ενάντια στους πολέμους, στη βαρβαρότητα και στη κοινωνική αναλγησία των μικρών ηγετών με τα ανόσια τους έργα, που βλέποντάς τα η Φύση φρίττει!
Μόλις ένα χρόνο μετά την Μάχη της Κρήτης και την κυριαρχία των Ναζί στο νησί, πολλούς μήνες πριν το αντιστασιακό ελληνικό ορόσημο του Γοργοπόταμου, στην πιο κρίσιμη φάση του Μετώπου στη Βόρεια Αφρική, το σαμποτάζ στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου επέφερε βαρύ πλήγμα στους γερμανικούς σχεδιασμούς υποστήριξης από αέρος του Ρόμελ
Ο νέος ποιητής Άγγελος Σλέμιλ, (ψευδώνυμο δόκιμου συγγραφέα πολλών μελετών) παρουσιάζει την ποίησή του μέσα από αυτή τη συλλογή. Μια ποίηση που η Ιστορία, ο Έρωτας, ο Φίλος, η Γνώση πρωταγωνιστούν.
Αλληλεγγύη
Η αλληλέγγυα πνοή
των αστεριών της καρδιάς
δεν είναι ποδήλατο να έχει φρένα
Η Βούλα Επιτροπάκη, που ζει και δρα στην Κρήτη, είχε ως σήμερα εκδώσει δυο βιβλία, τo διπλό Πράξη (Animustestandi – Corpus), 2007 και την πλακέτα Σκανδιναβικός περίπατος, 2008, και τα δύο με ποίηση επιπέδου. Τώρα, μετά από 8 χρόνια σιωπής, εκδίδει το τριπλό βιβλίο Τα Μέρη του Λόγου (Erotundatastructuraverborum, ποιητικό δοκίμιο για το ψέμα της γραφής, Συνθέσεις, Πορτραίτα, Τοπία και Παιχνίδι), ένα βιβλίο που, νομίζω, συνιστά μια αληθινή ποιητική πραγμάτωση.
....
Λυπάμαι μόνο που τον πιο αργό θάνατο
τον επιβάλλαμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Θα ήθελα να σε ξαναδώ, τυχαία, έξω από κάποιο σινεμά
ή σε κανένα στέκι που συχνάζαμε
To 2014 συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την τραγική αυτοχειρία του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.
Η ιστορικός τέχνης Αθηνά Εξάρχου σχολιάζει: «Οι «Ποιηματογραφίες» του Αντρέα Γιολάση δεν είναι απλώς εικονογραφημένα ποιήματα, αν και είναι εύκολο εκ πρώτης όψεως να εκληφθούν ως τέτοια…..
-Πιάσε τό οὔτι σου Ὀρχάν. Παῖξε! Σάν βέλη νά εἶναι οἱ δοξαριές.
Γρήγορα νά πετοῦν καί νά βρίσκουν τό στόχο Κατάκαρδα. Ὅπως στή μάχη Πού τελείωσε λίγη ὥρα πρίν.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι το έργο του Οβίδιου και μέσω αυτού εκείνος, επέζησε στους αιώνες φθάνοντας ως τις μέρες μας.
Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2013, από τις εκδόσεις «Ταξιδευτής» το όγδοο βιβλίο της ποιήτριας Γιώγιας Σιώκου.
Ο ίδιος ο τίτλος αυτής της μικρής συλλογής, δηλώνει λίγο-πολύ περί τίνος πρόκειται:
“Από την πρώτη στιγμή που άκουσα στίχους του Παναγιώτη Παπαϊωάννου, ένιωσα στην παλλόμενη φωνή του τον χορευτικό εκείνο ρυθμό που διακρίνει την ποιητική πνοή από τα πεζολογήματα.
Το προγονικό ήθος, η προσωπική τιμή, η ευσέβεια, η αξιοπρέπεια, ο ηρωισμός, η αντοχή στα βάσανα, η πίστη στο πεπρωμένο, όπως έχει προδιαγραφεί από τους θεούς. Ιδού ο σκελετός της Αινειάδας, του σημαντικότερου έργου του Βιργιλίου.
Όπως περιγράφει Λευτέρης Μιχελάκης, στα ποιήματά του καταγράφεται μία κατάσταση, είναι βιωματικές εικόνες που μπορεί κάποιος αναγνώστης να αναγνωρίσει κοινά στοιχεία από τη ζωή του.
Αλέκος Παναγούλης Απομόνωση – Φλεβάρης 1971
Η σκιά
Αγάπησα το Φως πολύ
Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ που τρέφει την υπόστασή μας είναι λίγο πολύ παρούσα σε όλους μας, ως δημιουργούς ή ως αναγνώστες της...
Όλοι ξέρουμε ότι ποίηση γράφεται πολλή και διαβάζεται λίγο ώστε αυτή η τόσο γόνιμη και κοινωνική από τη φύση της και την καταγωγή της τέχνη να είναι πια σήμερα, μάλλον, μία ιδιωτική υπόθεση με ελάχιστο ουσιαστικό δημόσιο ρόλο.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΟΧΗ, συλλογή ποιημάτων της Νάντιας Βαλαβάνη, αναφέρεται σε μια ποιητική πρόσληψη του 1989 ως ημερομηνίας-τομή στη ζωή ενός και ταυτόχρονα χιλιάδων ανθρώπων αλλά και της ελληνικής – και όχι μόνο – αριστεράς.
Η ποιητική συλλογή "Πηγαίνοντας με τον Άνεμο", αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα της καλλιτεχνικής έκφρασης του Αμπάς Κιαροστάμι.
Η ποιήτρια Ευαγγελία Πετρουγάκη, στο πλαίσιο της συλλογής που παρουσιάζεται, χειρίζεται με ιδιαίτερη άνεση τη μικρή και τη μεγάλη ποιητική φόρμα.
Με τον όρο αυτό δηλώνεται η διπλή συγκρότηση της ανθρώπινης γλώσσας από ελάχιστες μονάδες ήχου χωρίς νόημα,
Στον τόμο αυτό ανθολογούνται ποιήματα από τις 40 συλλογές του Σωκράτη Λ. Σκαρτσή, από την "Πρώτη γραφή" του 1958 έως τις πρόσφατες του 2007 και 2008.
Άφθονους καρπούς που η φύση έδινε χωρίς δουλειά
Δάσος δίχως μονοπάτι, μα με κάθε ανεμελιά
Κτήμα όπου η Αφθονία άδειαζε χωρίς ντροπή
Κέρας της - χωρίς αφέντη, όλοι ίσοι τους εκεί
