Επιστήμες της εκπαίδευσης

Επιστήμες της εκπαίδευσης

Διανύουμε μια περίοδο αναθεώρησης και ανασύνταξης του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, η οποία, κατά τη γνώμη πολλών, αποτελεί ένα από τα αναγκαία βήματα στην προσπάθεια υπέρβασης της κρίσης που μαστίζει το ελληνικό πανεπιστήμιο. Η κρίση αυτή θεωρείται από αρκετούς ως σύμπτωμα της γενικότερης δομικής κρίσης που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία στην ύστερη Μεταπολίτευση.

Αν και στις τελευταίες της φάσεις συμπίπτει με την τρέχουσα οικονομική κρίση, δεν ταυτίζεται εντούτοις με αυτή ούτε βεβαίως έχει τα ίδια αίτια.

Είναι πράγματι ομολογημένη και πολλαπλώς πιστοποιημένη η παθογένεια του συστήματος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Ωστόσο, το ιδεολόγημα της παρακμής, του θεσμικού εκφυλισμού και κυρίως της ασυνέπειας, της αβελτηρίας και της διαπλοκής των ακαδημαϊκών δασκάλων, το οποίο επικαλούνται κατά κόρον ορισμένοι για να εξηγήσουν την παθογένεια αυτή μονοσήμαντα και ηθικολογικά, πλήττοντας σκοπίμως την αξία και το κύρος των ελληνικών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και εξυπηρετώντας αλλότριες σκοπιμότητες, χάνει σταδιακά την εμβέλεια και τη διεισδυτικότητά του στην κοινή γνώμη. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή ο ελληνικός λαός αρχίζει πλέον να αντιλαμβάνεται την ιδεολογική φόρτιση που κρύβεται στον πυρήνα των φυσικοποιημένων τεχνοκρατικών διαγνώσεων για τη «νοσηρότητα» του ελληνικού πανεπιστημίου. Όσοι επιχειρούν ή υπερασπίζονται αυτές τις διαγνώσεις αγνοούν εσκεμμένα ή υποβαθμίζουν αστόχαστα τα αλληλένδετα ζητήματα της ανυπαρξίας υποδομών ή της αδυναμίας εκσυγχρονισμού τους, της έλλειψης πόρων, καθώς και των καίριων γεωγραφικών διαφοροποιήσεων μεταξύ πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αλλά και επιμέρους σχολών και τμημάτων. Παράλληλα, αποσιωπούν, υποτιμούν ή και διαστρεβλώνουν σημαντικές όψεις του ερευνητικού, συγγραφικού, διδακτικού και κοινωνικού έργου του ακαδημαϊκού προσωπικού, οι οποίες πληρούν τις διεθνείς προδιαγραφές, ενώ συχνά είναι καινοτόμες (ενίοτε και ριζοσπαστικές) ασκώντας συνεκτικό και ταυτόχρονα αναζωογονητικό ρόλο στις τοπικές κοινωνίες, ειδικά τις ακριτικές. Το σύνθετο αυτό έργο των πανεπιστημιακών είναι προφανώς αντανάκλαση τόσο της επιστημονικής τους συγκρότησης, του καθημερινού μόχθου και της ευσυνειδησίας τους όσο και του πατριωτισμού, της κοινωνικής υπευθυνότητας και της ανυστεροβουλίας τους.

Ο ανά χείρας συλλογικός τόμος είναι απόρροια του προβληματισμού τον οποίο γεννά η δισυπόστατη επίγνωση ότι η ελληνική Τριτοβάθμια Εκπαίδευση βρίσκεται σε μια καμπή αποφασιστικής σημασίας και παράλληλα ότι το διεπιστημονικό πεδίο που συγκροτούν τα γνωστικά αντικείμενα τα οποία καταγίνονται με την Αγωγή και την Εκπαίδευση, χωρίς να ταλανίζεται από καμιά κρίση παραδείγματος, διανύει, ωστόσο, διεθνώς, μια φάση ενδογενούς ανασυγκρότησης, δημιουργικού αναβρασμού και αναπροσαρμογής στις ραγδαία μεταβαλλόμενες συνθήκες της μετανεωτερικής εποχής. Αν και εμμέσως ενέχει και το χαρακτήρα του απολογισμού για την ιστορική διαδρομή του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ο κύριος και ρητός προσανατολισμός της επιστημονικής μας «συγκομιδής» αφορά, σε γενικό επίπεδο, τον κριτικό αναστοχασμό για τη δυναμική και τα όρια των διεπιστημονικών ωσμώσεων, όπως και για τις υβριδικές μορφές που αυτές λαμβάνουν. Σε ειδικότερο επίπεδο, αφορά την ψύχραιμη τοποθέτηση για τρέχουσες εξελίξεις που σχετίζονται: α) με τον επιστημονικό και καλλιτεχνικό εγγραμματσμό των μαθητών, β) με τη μύησή τους στην επιστημολογική ιδιαιτερότητα των διάφορων γνωστικών πειθαρχιών και βεβαίως γ) με την ολιστική διερεύνηση της πολυδιάστατης σχέσης σχολείου – κοινωνίας – κράτους. Το σημείο διεπαφής μεταξύ των τριών αυτών οντοτήτων δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να είναι άλλο από τη νοητική, συναισθηματική και ψυχική προετοιμασία των παιδιών και των εφήβων για την αναδοχή και τη λυσιτελή μελλοντική άσκηση της ιδιότητας του πολίτη σε ένα ρευστό τοπικό, εθνοκρατικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον. Κύρια γνωρίσματα του περιβάλλοντος αυτού είναι η συνεχής επιβάρυνση της φύσης, η επίταση των ταξικών και φυλετικών ανισοτήτων, η κρίση των αντιπροσωπευτικών θεσμών, η πολιτισμική πολυμορφία, ο διαγκωνισμός των μνημών και των πολιτικών ταυτότητας και ο «πολυθεϊσμός των αξιών
Γιώργος Κόκκινος – Μαρία Χιονίδου (Επιστημ. Επιμελητές της έκδοσης)

Επιστήμες της εκπαίδευσης

Από την ασθενή ταξινόμηση της Παιδαδωγικής στη διεπιστημονικότητα και στον επιστημονικό υβριδισμό

Συγγραφέας: Συλλογικό (Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Αιγαίου)

Επιστημονική Επιμέλεια:Γιώργος Κόκκινος, Μαρία Χιονίδου

Isbn: 978-960-9692-12-0

Λιανική Τιμή: 26,62 ευρώ